Najaarsbijeenkomst, High tea met herfstkleuren

Zondag 25 oktober jl. reden Diane en ik in onze Silver Shadow vanuit Rotterdam richting Molenhoek om bij het laatste Mascotte evenement van dit jaar aanwezig te zijn. Er scheen een flauw zonnetje, maar hoe dichter bij Jachtslot De Mookerheide, hoe zonniger het werd. Het Jachtslot ligt prachtig in de bossen, het heeft een bijzondere uitstraling. We dachten dat we redelijk vroeg waren, maar het parkeerterrein stond al flink vol met auto’s van andere clubleden. Zoals eigenlijk altijd was de opkomst weer bijzonder goed. Enkele leden hadden van de gelegenheid gebruik gemaakt om te overnachten.
De ontvangst door de “Mascotte” dames was hartelijk. Binnen kregen we een heerlijk gebakje aangeboden, de koffie en thee werden snel ingeschonken. We zaten in een mooie, ruime zaal met inmiddels een behoorlijk aantal leden, samen met hun partners en kinderen.

Namens het bestuur heette Wietze Bakker iedereen van harte welkom. Hij vermeldde in zijn toespraakje dat Wouter, onze voorzitter, en Ria, degene die deze dag had georganiseerd, helaas verhinderd waren. Na een korte uitleg door Wietze over het programma dat ons te wachten stond, hervatte iedereen zijn of haar gesprek, het was een gezellig geroezemoes.

Tegen 12 uur gingen we met zijn allen naar buiten om te wachten op de drie bussen waarmee we zouden gaan toeren in de omgeving. Diane en ik troffen een “moderne” bus, althans dat vond onze zeer vriendelijke chauffeur, want hij hoefde niet te schakelen, zijn twee collega’s moesten dat in de andere bussen wel. Het manoeuvreren met een dergelijke lange, brede bus op de soms zeer smalle boswegen in de omgeving van het Jachtslot viel niet mee, maar onze chauffeur deed dat steeds uitstekend en met de nodige voorzichtigheid. Tijdens het eerste deel van de route leek het of we Duitsland in, Duitsland uit gingen, het was daar ook heuvel op, heuvel af. Soms waren er prachtige doorkijkjes of schitterende vergezichten, de tinten goud-geel in de bossen wisselden elkaar voortdurend af. Het was genieten van het fraaie herfstweer met een lekker zonnetje op het prachtige landschap daar. Alle bussen maakten bij een begraafplaats, waar circa 2500 gesneuvelde Canadese soldaten liggen, een draai om zo uiteindelijk richting Nijmegen te kunnen gaan. Op zo’n moment besef je ineens dat in dat sfeervolle, vredige landschap, badend in het zonlicht, in een nog niet zo ver verleden vreselijke gevechten hebben plaatsgevonden, waarbij duizenden buitenlanders hun leven voor onze bevrijding hebben opgeofferd.

Je kon duidelijk merken dat onze chauffeur trots was op de omgeving waar hij woonde, hij vertelde honderduit over wat we zoal onderweg zagen. In Nijmegen gingen we op een gegeven moment de Waal over, waar we vervolgens over een wel zeer smalle brug nog een keer die rivier kruisten. De betreffende chauffeur reed over die smalle brug zeer langzaam, we hadden zo onze twijfels of die brug nu wel of niet geschikt zou zijn voor zo’n “gewichtige” bus. Maar eind goed, al goed, we bereikten een soort schiereiland waar omheen grote waterbassins worden aangelegd om zo bij hoog water in de Waal meer ruimte voor overtollig water te hebben. Het bleek dat we over dezelfde smalle brug terug moesten, dat was wel weer even spannend. Vervolgens zijn we verder Nijmegen in gereden, over een nieuwe brug die er gelukkig steviger uitzag dan de vorige. Die nieuwe brug is in zes maanden door een ploeg Poolse lassers in elkaar/aan elkaar gelast; alleen die speciale lassers konden een dergelijk karwei tot een goed einde brengen. Het resultaat is een mooi vormgegeven gladde stalen brug, een aanwinst voor Nijmegen.

Terug op onze “basis” in het Jachtslot kregen we een high tea aangeboden.
Aan onze tafel ging het er zeer geanimeerd aan toe, we hadden de indruk dat dit ook gold voor de andere tafels. Over de gemaakte busrit bestond bij onze tafelgenoten dezelfde gedachte: het was voor een enkel keertje een heel goed idee, maar het hoeft niet altijd zo te worden georganiseerd. Voorts vonden de meesten dat het net iets te lang geduurd had, iets korter was ook prima geweest.

Aangezien we weer een lange rit naar Rotterdam moesten maken en de motor van onze auto op de heenweg in de buurt van het Jachtslot het slechts met horten en stoten had gedaan, besloten we na van de taarten genoten te hebben, te vertrekken om nog redelijk op tijd thuis te kunnen komen. Gelukkig lukte dat, zij het dat de motor in de buurt van Rotterdam weer problemen gaf (afslaan, slecht starten, hortend en stotend rijden) waardoor we op een druk verkeersplein bij de Van Brienenoordbrug voor wat oponthoud zorgden voor het overige verkeer, maar uiteindelijk hebben we toch kans gezien ons huis te bereiken.
Het was al met al een zeer gezellige bijeenkomst, waarbij we het uitstekend hebben getroffen met het weer. Daardoor konden we extra genieten van de mooie natuur in dat deel van Nederland. Een goede en mooie afsluiting van dit clubseizoen!
Uiteraard onze dank voor alle organisatoren, in het bijzonder Ria en Wietze, die voor een plezierig verlopend evenement hebben gezorgd.

Verslag: Gerard Gaanderse
Foto's: Annemieke Dekkers en Wietze Bakker