Picknick De Mascotte zondag 30 augustus 2015

 

Verslag door de bril van Rob van den Beld en Annemieke Dekkers.

In de uitnodiging voor de jaarlijkse Mascotte picknick stond, dat de afstand van de rest van Nederland naar het (uiterste) noorden altijd langer is, dan omgekeerd, en dat was te merken ook. Desondanks hebben weer heel wat Mascotte-leden de moeite genomen om naar het Groningse land af te reizen. Een dertigtal enthousiastelingen zijn op zaterdag in de loop van de dag al in Groningen-stad gearriveerd voor wat sight-seeing. Uiteraard is de plaatselijke middenstand en de horeca weer gestimuleerd. Enkele leden hebben zich in het avondse studentengedruis gestort. Daarbij is geconstateerd, dat er toch wel wat veranderd is, sinds onze leden zich te midden van de studenten mengden. “Daar zijn we toch wat te oud voor”, zo kreeg ik te horen.

 

Op zondagmorgen omstreeks half elf verschijnen de Mascotte-auto’s bij de Fraeylemaborg in Slochteren. Onderweg hebben we weinig last gehad van gaten in de weg, en van de aardbevingsscheuren, die het gevolg van de Groninger aardbevingen zouden moeten zijn.

De ontvangst op de kasteel-achtige borch is voortreffelijk. Koffie met uitstekend gebak en heel mooi weer. In de borch-tuin staan de zitjes en de parasols al klaar. De auto’s worden links en rechts van de oprijlaan opgesteld, en dat trekt wel wat bekijks. De voorzitter opent en promoot de (wijde) omgeving van zijn woonplaats en kondigt aan, dat we tijdens de toertocht veel huizen in de steigers zullen zien staan, als gevolg van de uitbuiting van “het Groningerland door Den Haag”. 

Wouter en Bim hebben een mooie route uitgezet, die -als we de Mascotte-richtlijnen zouden aanhouden- toch zeker geschikt is voor minstens drie toerritten. Wilde je onderweg ook nog wat bekijken en de plaatselijke horeca ondersteunen, dan zouden we toch niet vòòr middernacht bij de picknick-plaats zijn aangekomen. 

 

Ook met de steigers bij de huizen viel het -volgens mij- wel mee: in mijn woonomgeving zouden dergelijke huizen waarschijnlijk 50 jaar geleden al zijn afgebroken. Maar ja, dat maakte de route juist weer heel aantrekkelijk: veel “openluchtmuseum” en dat heeft toch aanzienlijk meer charme dan het glas en beton van de moderne bouwwijze. 

Mooie omgeving dus, leuke dorpjes, mooi weer en heel veel enthousiaste Groningers (en Drenthen) die waren uitgelopen om onze mooie auto’s voorbij te zien rijden. Enigszins vermoeid komen we uiteindelijk aan op de picknickplaats, het grote parkeerterrein bij de firma Jos Beeres in Noordbroek. 

 

Je kon er niet voorbij rijden: veel mensen bij de oprit, de meesten met foto- en filmapparatuur en zo we nog niet zouden weten, hoe we moeten binnenrijden, voordoende “richtingaanwijzenden” onder de toeschouwers. 

 

Als je denkt aan een wijnhandel c.q. -winkel, dan is het bedrijf van Beeres toch wel heel veel te kort gedaan. De nederzetting van het bedrijf is ongeveer zo groot als het halve industrieterrein van het dorp waar ik woon. Voldoende ruimte voor de auto’s dus en langs de kant ook nog wat grasveld en banken die al snel bezet werden door onze leden. 

Omdat veel van de leden verwachtten dat de weg terug naar huis toch minstens net zo lang is als de heenweg, start voor een aantal leden de terugtocht al weer betrekkelijk vroeg. Tot het einde van de middag blijft de temperatuur aangenaam, en de aanwezige band zorgt voor een goede muzikale noot. Zoals gebruikelijk zijn de picknickmanden bij het huiswaarts gaan nog behoorlijk gevuld. 

 

Een mooie dag, gezellig als vanouds met zoveel Mascotte-leden (en veel extra publiek) bij elkaar. Een mooi toertocht, en we hebben nog lang niet al het moois van de provincie kunnen zien. Waarschijnlijk zal er voor de Mascotte-leden nog wel eens iets georganiseerd worden in Groningen.

 

Tekst: Rob van den Beld

Foto´s: Rob van den Beld, Annemieke Dekkers